Historio de la homaro, plena de konfliktoj kaj bataloj, komenciźas per falo de Atlantido, kiam preskaů la tuta homaro estis neniigita de cunamo-ondoj, veršajne kaůzitaj de submaraj atom-eksplodoj. Preteksto kaj pravigo de la atako estis eksperimentoj kun genetikaj informoj, kiuj estas malpermesitaj. Poste estis la planedo forlasita de la entrudiźintoj kaj sur la forlasitan planedon venis estažoj de Oriono kaj kune kun la resto de la surtera civilizo renovigis en la norda Afriko la atlantidan civilizon kaj transprenis źian saźon kaj traqdicion. Pluaj sortoj estas kunigitaj kun la revenoj de Nibiro. La nibiranoj iom-post-iome likvidis la nordafrikan vegetažaron kaj la lokan civilizon forpušis orienten źis Nilo. Atesto de ilia ekzisto estas bildo de „čiela dio“ skulptita en la roko en la centro de Saharo.
La civilizo etendiźanta čirkaů la fluo de Nilo ne kapablis sufiče rapide reagi je la šanźoj, tial estis eble źiajn unuopajn partojn ataki kaj transkarnigi. Tiu cirkonstanco igis la surteran civilizon fondi forajn sendependajn civilizojn en Azio kaj Ameriko. Tiuj civilizoj estis spirituale trakonektitaj kun centralo en Egiptio kaj parte ekregataj de aliaj, sed solidaraj kosmaj potencoj kaj kreis sociajn sistemojn por prosperi al la surtera homo. Tiu procedo praviźis kaj fortigis la potencon de la surteraj entitoj. En la epoko antaů ok milenioj nibiranoj komencis fortrenadi spiritajn estažojn al siaj planedoj por reedukado. El tiuj estažoj estis ekukitaj malamikoj de nia planedo kaj ilia potencialo aplikita en čiuj epokoj. Por malhelpi tion, estiźis potenculaj hierarkioj kaj institucio de reganta suvereno, kiou decidis pri la sorto de la vivantoj kaj mortintoj. El la vidpunkto de la kosma juro tiel malaperis eblo fortrenadi surterajn estažojn al aliaj planedoj kaj estis limigita la ankaů la interastra vojaźado. Plua fatala historia ago estis la Eliro (Exodus). Principe źi estis disfaligo de la Egipta Regno kaj logado de la egiptoj al „promesita lando“. La ellogitaj homoj estis poste kondukataj cirkle sur la Sinaja dezerto kaj nutrataj per ia želeo falanta „el la čielo“. El la vidpunkto de juro kaj magio estis tiu grupo nomita „nacio elektita“, sed źi tuta malaperis por du jarcentoj. Post demando, kie oni havas nacion elektitan kaj kia estis źia sorto, estis post du jarcentoj kreita nacio de hebreoj, kiu poste potence kun helpo de sekreta tekniko ekregis Palestinon. Babilonio reagis per sia fortikigo de sia teritorio, kiu estis čirkaůita per alta muro. Kun setlado de hebreoj en Palestino kaj potencisma apartigo de Egiptio kaj Babilonio estas ligita historio de la Jud a reźlando, Josuo, Davido kaj Salomono kaj ankaů profeto Elija. Tiu estis venigita de Plejadoj, por renversi Babilonion. Post diskuto kun Izebel li forlasis sian intencon, estis mortigita kaj fortrenita al Plejadoj. Lian likvidon partoprenis pluraj dioj inkluzive de Universo. Post foriro de Nibiro pro influo de la Babilonia potenco la Juda reźlando pereis. Likvido de Babilonio tiel estisźis la unuaranga intereso de nibiranoj kaj partoprenis źin ankaů Kristo, kiu apartenis al la plej alta kosma inteligentularo, ne al nibiranoj. 
Perezo de Babilonio estis grava limštono en la homa historio kaj fondis potencon de nia tempospaco. La tuan scenaron preparis Kristo. Unue judoj atakis Bibilonion kaj estis venkitaj. Poste aperas neklara fragmento, laů kiu Babilono kontraů siaj kutimoj prenas judojn kiel kaptitojn internen post la pordegojn de sia urbo. Mi konjektas, ke tiel okazis laů ordono de Kristo al Baal. Judoj vivis en kaptiteco post la muregoj dek jarojn kaj poste de interne malfermis la pordegojn por la persa armeo gvidata de Kiro. Babilono estis komplete dezertigita kaj pastroj alnajlitaj sur la pordegojn de la urbo. Tiu epizodo de la homa historio okazis če nova reveno de Nibiro en la jaroj -580 źis -490, kiam la Grandpersa regno estis venkita apud Maratono de grekoj. Nibiranoj tiel sukcesis likvidi du opoziciajn regnojn samtempe, Babilonion kaj Persion. Tiuj eventoj trovis ehxon ankaů en aliaj partoj de la mondo, ekzemple Brahmo timante pri sia regno, fondis budaismon kaj konfidis al źi la orientan teritorion. Post pereo de Egiptio kaj Babilonio malfermiźis antaů la Juda reźlando la vojo uzurpi potencon super la tuta mondo kaj tiun fakton priskribas la libro Ageus (parto de Biblo). Źuste en tiu tempo oni divisdis la mondon je ričuloj kaj malričuloj, kiam malričuloj estis surteraj homoj, kaj ričuloj estis ekstertera elito potence ligita al Nibiro. Kiu volis fariźi ričulo, devis aliźi al Nibiro kaj resti fidela. Tiel estis fondita profana nobelaro kaj spiritaj sanktuloj (eternaj). Plua sorto de la planedo jam estis jam reźisorata de Kristo, kiu timis la spiritan potencon de la homo. Kun surteraj helpantoj de nibiranoj, kiujn reprezentis precipe Zeruhabelo, estis interkonsentite, ke źis la venonta reveno de Nibiro li kreos novan grandan regnon, kiun poste nibiranoj sub gvido de Kristo ekregos. Tuj ekestis epoko de militoj sub gvidado de aristokrataro. Zeruhabelo enkarniźis dufoje, unue kiel Aristotelo 384-322 kaj fariźis instruanto de Aleksandro la Macedona, kiu poste kiel granda militestro renversis čirkaůajn potencojn, kaj en sia dua enkarniźo kiel roma imperisrro ekmilitis kun celo krei Romian regnon. Če la sekva alflugo de Niniru venis kristana misio, sed čar la kondičoj ankoraů ne estis preparitaj, źi devis resti 160 jarojn en la Juda dezerto kiel Esena sekto. Ilia tasko estis kopii sanktajn librojn. Kiam la misianoj komencis ribeli, necesis agi antaůtempe. Jesuo planis prediki en Romo, sed la rapidigo de la eventoj devigis lin prediki en Judeo, kie li ne estis akceptita. La kristanismon poste transportis en Romon la sankta Paůlo. La origina plano, laů kiu devis kreita nova regno kaj en źi akceptita kristanismo, finfine sukcesis. Por ke judoj evitu suspekton kaj historian respondecon, ke ili renversis la antikvan mondon, estis fine renversita ankaů ilia regno. Tiuj eventoj fondis potencon de la nuntempa mondo. Sed ankaů tio ne devis esti fino de la plano. La plej alta kosma inteligento permesis efikadon de kosmaj fortoj el Plejadoj por du milenioj. Tiu tempo finiźis en 1840. Tio kondukis al fondo de eklezioj Atestantoj de Jehovo kaj Mormonoj, hodiaů CJKSPD. Kristanismo estas tre sofismigita, do trapensita eklezio kiel instrumento de sklavigo de homo kaj lia reeduko kiel nepensanta bioroboto kaj sekva ekrego de la planedo. Mandato de kristanismo por la du jarmiloj estis motivo por fondi Islamon, al kiu la tempa limigo ne rilatas. La tuta plano estas draste kontraůa al principoj eldonitaj de la plej alta kosma inteligento kaj povis esti realigata tiel longe nur tial, ke źin tegmentis Kristo, origine ankaů membro de la plej alta kosma inteligentularo. Nun la surteraj historiaj kaj magiaj procedoj vidiźas kiel celkonsciaj eventoj kontrolataj de la plej alta kosma inteligento kaj kiel sekvo de źiaj internaj malpacoj. Se ni distanciźos de la homa vidpunkto al la surtera historio, ni komprenos la profundan logikon de čiuj procedoj kaj ni povas diveni la venontajn tendencojn de la evoluo. Se ne okazus interveno de supera potenco en la sfero de magio, la mondo dronus en eksplodo de perforto kaj militoj. Post la interveno la tendencoj al perforto cedis. Montriźis, ke ideologioj ne estas vojo al solvo kaj aparteneco al ideologio aů granda religio ne estas garantio de eterna vivo. Ni rekomencos de la bazo, de la principo de egoo. Por la futuro necesas krei teorian modelon de harmonia sociala socio, poste krei modelon de homo, kiu akceptus źin kaj realigus kaj poste tia modelo devas ekzameniźi en la praktiko. Nur post testado de la sociala modelo česos nia planedo esti testebla modelo kaj ekiros la vojon de harmonia źisvivado, źia nivelo estos determinita per la stato de nerenovigeblaj fontoj kaj kiu estos finita per malvarmiźo de la planedo kaj eksplodo de la suno.
Hodiaů,